از میان بهترین و قدیمی ترین چابک سواران ایران ـ ترکمن ، مرحوم " خداقلی آق " را نباید فراموش کنیم . گرامیداشت قهرمانان ملی ، گرامیداشت و احترام به هنر آئینی و ورزشی مردم است . وی بسال 1282 در بصیر آباد جعفر بای ( سلّاخ سابق در ترکمن صحرا ) بدنیا آمد . پدرش عیسی و مادرش عراز بی بی ، نام داشت و در سال 4/5/53 دار فانی وداع گفت. نسل به نسل اجداد ایشان از روحانیون سرشناس و صوفیان پاک نهاد ترکمن صحرا بودند که از نظر شجاعت اخلاق زبانزد خاص و عام بودند. فرزندان و نوادگان و عموهای ایشان همگی درس امانتداری ، قناعت و صداقت و ساده زیستی و توجه به علوم قرآنی و در ضمن خصلت و روحیه ورزش سوارکاری را از اعقاب خود به ارث برده اند.
مرحوم خداقلی قهرمان شکست ناپذیر میادین سوارکاری ایران بود تا پایان عمرش ، حتی در سن 70 سالگی در تهران ، گنبد قابوس و بندر ترکمن به چالاکی یک نوجوان در مسابقات اسب دوانی شرکت می کرد و اغلب در کورس ها ، گوی سبقت را از دیگر چابکسواران می ربود. در مطبوعات آن زمان طی سالهای 1331 تا 1352 بعنوان " پیر مرد ترکمن ، قهرمان میدانهای اسبدوانی ایران " منعکس شده بود.
به جرأت می توان گفت ، میدانهای اسب دوانی ایران سواری به این مهارت و جسارت به خود ندیده است . اولین بار خدا قلی برای حضور در مسابقات اسبدوانی در زمان سلطنت احمد شاه قاجار به تهران آمدند و در اولین مسابقه که در میدان " دوشان تپه " برگزار شده بود به مقام اول قهرمانی رسید . این موفقیت باعث شد تا سالهای بعد نیز از گنبد قابوس به تهران آمده و در مسابقات شرکت کند . اواخر عمرش بعلت ضعف قوای دید از شرکت در مسابقات منع شده بود ، زیرا مسئولان پیشنهاد کرده بودند که برای حفظ سلامتی اش استراحت کند . اما عشق و علاقه عجیبی برای مبارزه در مسابقات اسبدوانی داشت و هیچگونه ضعف و ناتوانی در خودش احساس نمی کرد . فعالیت او تنها به شرکت در مسابقات خلاصه نمی شد ، بلکه بین او و اسب همبستگی بوجود آمده بود . وی اسبهای بسیار معروفی نیز پرورش داد ، من جمله اسبهای : ملّا همت ، هلاکو ، شیراز ، نعمت پروین ، ستاره ، گلدی ملا ، آنا پهلو شیر ، سالار ، هشتار ، کهکشان ، ایزدی ، و دهها اسب معروف دیگر را می توان نام برد.