« یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیته مرضه »

سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز

مرده آن است که نامش به نکوئی نبرد هرگز

آقای عباس مینوکده یکی از خدمتگزاران جامعه اسبدوانی کشور دعوت حق را لبیک و دار فانی را وداع گفت او که متولد سال 1322 هجری شمسی است از سال 1348 از طریق کانون سوارکاران با خرید اولین اسب خود به زمره عاشقان اسب پیوست او که کارمند راه آهن بود علی رغم داشتن سه فرزند مبتلا به تالاسمی و صرف هزینه سرسام آور درمان آنان هیچ گاه معشوق خود را رها نکرده و همواره دغدغه پرورش و اصلاح نژاد اسب را داشت.
 آن مرحوم در زمان مدیریت حاج مرتضی فرجی بر اداره کل سوارکاری و پرورش اسب همانند برادری دلسوز از ایشان حمایت و پشتیبانی نمود و مسئولیت خطیر کمیته اسبدوانی را برعهده گرفت و توانست با همت و تلاش بی پایان خود علی رغم هزاران مشکل خردو کلان از تعطیلی مسابقات اسبدوانی ممانعت به عمل آورد که می توان از جمله مهمترین اقدامات وی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به برگزاری اولین دوره مسابقات اسبدوانی تهران در نوروزآباد اشاره کرد.
 با اینکه در سال 1374 سه نوگل نوشکفته خود را که آنان نیز از علاقمندان اسب بودند در فاصله 40 روز از دست داد ولی ایمان و اعتقاد خود به قادر متعال را از دست نداد و با صبرو بردباری و مبارزه با مشکلات داغ عزیزان را به جان خرید و با توکل به معبودش در راه اعتلای اسب و اسبدوانی ثابت قدم ماند.
 عباس مینوکده به گواهی صاحبنظران و پیشکوستان از کارشناسان خبره و برجسته در زمینه اسبدوانی از تولیدکنندگان صاحب نام بوده که قهرمانان و نامدارانی چون ساقی، شاپرک ، طاهره، پروانه، پیشگام ، پیشتاز، سالار، ساقه و سیگان را به میادین اسبدوانی ایران تقدیم نموده در حال حاضر نیز خجسته ، آرشاوین ، شارمین و شرمین از تولیدات آن مرحوم می باشند.
 او همواره حضوری فعال و دلسوزانه در مجامع و جلسات پیرامون برگزاری مسابقات داشت و از مدافعان طرح جداسازی دواب دوخون و تروبرد جهت پیگیری از تضعیع حقوق مالکین ترکمن بود و ارادت و محبت خاصی به مردم منطقه ترکمن صحرا داشت و پیگیر بهبود وضعیت معیشت چابکسواران و مربیان بود. محبت آن مرحوم همیشه شامل حال اینجانب بود و با پشتیبانی از برنامه های مسابقات اینجانب را مورد حمایت قرار می داد و یادش همیشه در خاطر من زنده خواهد ماند.
کلام آخر آنکه او عاشق بود و عاشقانه زیست

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده نشد به عشق         ثبت است بر جریده عالم دوام ما

روحش شاد ، یادش گرامی – محمود خراسانی